Rok 1950 upamiętnił się w historii Klubu powołaniem sekcji hokeja na trawie. Zaczęto uprawiać nową dyscyplinę sportową, która jak pokazała przyszłość stała się dominującą sekcją w Klubie i dzięki której Klub i Rogowo stały się znane w całej Polsce i w wielu krajach Europy. Hokej na trawie stal się nieodłącznym elementem pejzażu naszej miejscowości. W tym miejscu godzi się podkreślić intuicyjne i dalekowzroczne przewidywania Klemensa Maciaszczyka i jego wiekopomne zasługi w tym względzie. Chciał udowodnić, że w malej miejscowości jaką było i jest Rogowo można uprawiać sport wyczynowy na najwyższym poziomie. Postawił właśnie na hokej na trawie, gdyż pochodził z Gniezna – miasta o silnych tradycjach i znacznych osiągnięciach w tej dyscyplinie; brat jego Narcyz był wybitnym zawodnikiem w tej dyscyplinie, członkiem kadry narodowej, olimpijczykiem, który również przekazywał naszym chłopcom wiele ze swego bogatego doświadczenia. W sukurs przychodzili mu również jeden z najlepszych hokeistów na trawie, olimpijczyk, gnieźnianin Jan Hinila; hokej na trawie nie był zbyt kosztowną dyscypliną sportową, jak np. piłka nożna. Uprawiany był w stosunkowo małej ilości Klubów głównie w Wielkopolsce i na Śląsku. Ponadto zakładał, że zapał i chęci zawodników poparte sumienną, solidna pracą i mądrym kierownictwem pozwolą osiągnąć wyczyn na najwyższym poziomie.
Jego przewidywania okazały się trafne co pokazała sześćdziesięcioletnia historia klubu. Początki nie byty łatwe, brakowało sprzętu ale Klemens Maciaszczyk pełniący w tym czasie funkcję prezesa zarządu GS Rogowo wyjednał środki finansowe na zakup sprzętu. Dwanaście angielskich lasek i kilka piłek przydzielił Klubowi PZHT, ą sfinansowała je Gminna Spółdzielnia. Rozpoczęto więc zajęcia treningowe na boisku oraz szkolenie teoretyczne i w 1950 roku rozpoczęto rozgrywki w tej nowej egzotycznej dyscyplinie sportu. Po półrocznym okresie szkolenia od chwili otrzymania lasek hokejowych i piłek w dniu 18 marca 1951 roku, rozegraliśmy w Gnieźnie pierwszy mecz hokeja na traw, z KS „Sparta” Gniezno, zakończony zwycięstwem „Sparty” 5:0.
W tym historycznym dla Klubu i sekcji hokeja na trawie spotkaniu, drużyna wystąpiła w składzie: bramkarz – Marian Danelski; zawodnicy – Marian Piniarski, Stanisław Petrykowski, Bogdan Brzeziński, Władysław Stolarski, Michał Tralewski, Zygmunt Rogowski, Władysław Kraska, Tadeusz Michalski, Zenon Nowak. Takie byty początki działalności sekcji hokeja na trawie i tak zaczęła się ukierunkowywać nasza sportowa specjalizacja. W przeszłości nie obca nam była piłka nożna, siatkowa, koszykówka, tenis ziemny, lekkoatletyka, tenis stołowy, o którym będziemy mówili w dalszej części niniejszego opracowania, lecz najwierniejsi pozostaliśmy hokejowi na trawie.
Działająca od października 1950 roku sekcja hokeja na trawie osiągnęła dla barw naszego Klubu i Zrzeszenia LZS sukcesy, które trwale zapisały się w historii spotu. Już po trzech latach od założenia sekcji tj : w 1953 roku, drużyna juniorów zdobyła mistrzostwo Pomorza i prawo udziału w finałach mistrzostw Polski w tej kategorii wiekowej w Krakowie. Byliśmy jednak zbyt mało doświadczeni, by marzyć o sukcesie, dlatego start w tej imprezie zakończył się niepowodzeniem. Porażki nie załamały jednak ani zawodników, ani Klemensa Maciaszczyka. Po roku bardzo solidnej pracy nasi hokeiści po raz wtóry wywalczyli mistrza Pomorza w kategorii juniorów i awans do finału Mistrzostw Polski.
W rozgrywkach finałowych, które odbyły się w Poznaniu w 1955 roku, pokonaliśmy: „Zryw” Gdańsk, „Start” Nowy Sącz „Rzemieślnik” Warszawa, a w meczu finałowym ulegliśmy „Warcie” Poznań w stosunku 1:3, zdobywając tytuł piątego wicemistrza Polski. Był to bardzo znaczący sukces zawodników naszego Klubu. Autorami tego historycznego wydarzenia byli : Wiktor Galas, Henryk Strzelewicz, Walenty Podleski, Jerzy Olejnik, Alojzy Kaczmarek, Jan Kamiński, Władysław i Tadeusz Kluczyńscy, Mieczysław i Witold Mikulscy, Edmund Nowak, Witold Perek i Janusz Olejniczak.
W następnych latach drużyna hokeja na trawie uczestniczyła w rozgrywkach wojewódzkich, międzywojewódzkich drugiej ligi uzyskując jednak przeciętne wyniki, mimo, że apetyty byty większe. Taki stan utrzymywał się przez okres siedmiu lat, jednakże wytrwała i systematyczna praca trenera Klemensa Maciaszczyka i wszystkich zawodników przyniosła wreszcie upragniony sukces. W 1963 roku po raz pierwszy w historii Klubu seniorzy zdobyli awans do pierwszej ligi państwowej. Decydujący mecz dający awans do ekstraklasy wypadło nam rozegrać na wyjeździe w odległej miejscowości Krościenko, powiat Nowy Sącz, z tamtejszym klubem „Sokolnicy”, wynajętym z Jednostki Wojskowej z Gniezna autokarem po kilkunastogodzinnej podróży zawodnicy niemal z marszu weszli na boisko i rozegrali piękny mecz zakończony zwycięstwem Rogowa w stosunku 3:1. Awans wywalczyli:
Bramkarz
- Bogdan Zieliński
Obrona
- Henryk Strzelewicz
- Józef Mikina
Pomoc
- Alojzy Kaczmarek
- Stanisław Karmowski
- Jan Kamiński
Atak
- Bogdan Dereziński
- Henryk Czerwiński
- Witold Mikulski
- Bogdan Kajtanowski
- Tadeusz Kluczyński
Niedługo jednak, bo tylko jeden rok rozgrywaliśmy spotkanie w ekstraklasie. Przeciwnicy nasi reprezentowali znacznie wyższy poziom umiejętności sportowych i zespól nasz zajął w rozgrywkach ostatnie, dwunaste miejsce i spadł do drugiej ligi. W sumie jedenastokrotnie spadliśmy z ekstraklasy i tyleż razy awansowaliśmy. Od 1972 roku przez siedemnaście lat walczyliśmy nieprzerwanie w rozgrywkach pierwszej ligi. Kłopoty kadrowe i błędy w szkoleniu były tego przyczyną.
